សិស្សសាលា AIS ឆ្លៀតយកទិវារំឭកគុណឪពុក ដើម្បីសម្ដែងនូវការគោរព
Admin
ទិវារំឭកគុណឪពុក គឺជាពិធីបុណ្យមួយដែលប្រជាជននៅលើពិភពលោកតែងតែប្រារព្ធធ្វើជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ដូចបណ្ដាប្រទេសដទៃដែរ កម្ពុជាតែងតែរៀបចំប្រារព្ធទិវានេះ នៅថ្ងៃអាទិត្យសប្តាហ៍ទី៣ក្នុងខែមិថុនា ជារៀងរាល់ឆ្នាំដែរ ហើយក្នុងឆ្នាំនេះ កម្ពុជាបានចូលរួមអបអរទិវារំឭកគុណឪពុកនេះ នៅថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៧។ ជាមួយនឹងគ្នានេះ សិស្សានុសិស្ស នៃសាលារៀន អន្តរទ្វីប អាមេរិកាំង ក៏មិនខុសពីកូនខែ្មរទូទៅដែរ បានឆ្លៀតយកឱកាសនេះ ដើម្បីសម្ដែងនូវការគោរពដឹងគុណ និងថ្លែងអំណរគុណចំពោះលោកឪពុកជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេរៀងៗខ្លួន។
សម្រាប់សិស្សសាលារៀនដែលល្បីខាងវិន័យដ៏តឹងរ៉ឹងមួយនេះ ទិវានេះគឺជាឱកាសដ៏វិសេសវិសាលមួយសម្រាប់ប្រារព្ធពិធីជូនលោកឪពុក ដើម្បីបង្ហាញពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ការជួយជ្រោមជ្រែង និងតបស្នងសងគុណចំពោះឪពុក ដែលបានចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សា ឧបត្ថម្ភទាំងសម្ភារៈ និងស្មារតីអស់ពីកម្លាំងកាយចិត្តដល់ពួកគេ។
កំពុងអង្គុយពិភាក្សាមេរៀនជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិរួមថ្នាក់ នៅក្នុងបណ្ដាល័យ កុមារី វ៉ាន់ សុខនាសា វ័យ១៤ឆ្នាំ បាននិយាយអមដោយកាយវិកាយថា កន្លងមកខ្លួនធ្លាប់ធ្វើឱ្យឪពុកពិបាកចិត្តដោយសារតែទង្វើរបស់ខ្លួន ដែលមិនស្ដាប់ពីការណែនាំរបស់ឪពុក។ នេះជាទង្វើឆោតល្ងង់ដ៏គួរឱ្យសោកស្ដាយបំផុតចំពោះខ្លួន។
ក្រោយពីដឹងថាខ្លួនធ្វើខុសចំពោះឪពុកបែបនេះ កុមារីរូបនេះបានសម្ដែងចំណាប់អារម្មណ៍ចេញពីចិត្តដូច្នេះ៖ «ក្នុងមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំ អ្វីដែលខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបានចំពោះគុណរបស់លោកឪពុក គឺគាត់បានផ្ដល់កំណើត និងបានខិតខំខ្នះខ្នែងធ្វើការគ្រប់បែបយ៉ាង ដើម្បីរកប្រាក់មកចិញ្ចឹមកូន។ ជាពិសេសលោកបានរិះរកមធ្យោយបានឱ្យខ្ញុំបានសិក្សានៅសាលារៀនដែលមានគុណភាពល្អដូចកូនអ្នកមានជីវភាពធូរធារ»។
ស្រដៀងគ្នានេះដែរ កុមារី ម៉ម សុជាតា ដែលជាសិស្សរៀននៅសាលារៀន អន្តរទ្វីប អាមេរិកាំង អស់រយៈពេល៥ឆ្នាំមកហើយនោះ បានលើកឡើងដែរថា ក្រៅពិការផ្ដល់ចន្ទល់ដ៏រឹងមាំក្នុងគ្រួសារនិងកូនៗ ទោះជាមមាញឹកនឹងការងារយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏លោកមិនដែលភ្លេចផ្ដល់ភាពកក់ក្ដៅដល់កូនៗដែរ។
ជាកូនទី២ក្នុងចំណោមបងប្អូនបីនាក់ កុមារីដែលមានឪពុកមមាញឹកនឹងការងាររកស៊ីរូបនេះ បានបន្តទៀតថា ក្នុងទិវា រម្លឹកគុណឪពុក គឺជាឱកាសដ៏ល្អសម្រាប់យើងជាកូន ដើម្បីបង្ហាញពីការដឹងគុណ ដែលលោកឪពុកលះបង់ក្នុងការចិញ្ចឹមតាំងពីតូចរហូតដល់ធំដឹងក្ដី និងបញ្ជូនកូនឱ្យបានរៀននៅសាលាល្អទៀត។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ទោះបីការចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាកូនជាកាតព្វរបស់អាព្យាបាលគ្រប់រូប ប៉ុន្តែកូនៗក៏គួរយល់ពីទុក្ខលំបាករបស់ឪពុកម្ដាយក្នុងការចិញ្ចឹមកូនដែរ។ ឪពុកម្ដាយគ្រប់រូបសុទ្ធតែចង់ឃើញកូនមានអនាគតល្អគ្រប់ៗគ្នា ប៉ុន្តែឪពុកអាចជួយកូនបានត្រឹមតែពាក់កណ្ដាលជីវិតប៉ុណ្ណោះ នៅសល់ពាក់កណ្ដាលផ្លូវទៀត គឺកូនៗជាអ្នកដើរដោយខ្លួនឯង។
ទាក់ទងនឹងការចិញ្ចឹងបីបាច់ថែរក្សាកូននេះដែរ លោក អ៊ិន ដារ៉ា ជាគ្រូបង្រៀននៅសាលារៀន អន្តរទ្វីប អាមេរិកាំង និងជាឪពុកម្នាក់ដែលបានលះបង់ គ្រប់បែបយ៉ាង ដើម្បីកូនៗមិនខុសពីឪពុកទូទៅនោះទេ។ ស្ថិតក្នុងវ័យ៤៣ឆ្នាំ លោកបានលើកឡើងថា ក្នុងនាមឪពុកមិនចង់បានអ្វីពីកូនៗក្រៅពីចង់ឃើញកូនមានចំណេះដឹង សីលធម៌ ដែលអាចរស់នៅចុះសម្រុងនឹងសង្គម និងធ្វើជាមនុស្សប្រកបដោយគុណភាពដែលសង្គមត្រូវការ។
មានបទពិសោធបង្រៀនស្ទើរតែជោកជាំក្នុងជីវិតទៅហើយនោះ លោក អ៊ិន ដារ៉ា បានរៀបរាប់ពីដំណើរជីវិតក្នុងការចិញ្ចឹមកូនថា «ក្នុងតួនាទីខ្ញុំជាឪពុក ក្រៅពីផ្ដត់ផ្ដង់ចំណីអាហារ សម្លៀកបំពាក់ ជម្រកស្នាក់នៅឱ្យបានសមរម្យ រស់នៅក្នុងជីវភាពធូរធារហើយ គឺខ្ញុំមិនដែលភ្លេចល់នូវភាពកក់ក្ដៅចំពោះកូនឡើយ។ ជាពិសេសគឺផ្ដោតសំខាន់លើការអប់រំដល់ពួកគាត់ជាចម្បង។»
ជាការពិតណាស់ កាលពីតូចៗឪពុកម្ដាយតែងតែព្រួបារម្ភគ្រប់បែបយ៉ាងចំពោះកូន កុំថាឡើយបញ្ហាធំ សូម្បីតែស្រមោចវារលើក៏មិនបានផង។ ដល់ពេលធំដឹងក្ដីឪពុកម្ដាយគ្រប់រូបរឹតព្រួយបារម្ភចំពោះកូនថែមទៀត។ ឪពុកម្ដាយព្រួយបារម្ភខ្លាចកូនដើរទៅរកផ្លូវអបាយមុខឡើយ។
លោក អ៊ិន ដារ៉ា តែងតែបារម្ភ និងផ្ដោតសំខាន់ខ្លាំងបំផុតលើសុខភាព ព្រោះខ្លាចកូនមានបញ្ហាសុខភាព។ ដូច្នេះ សុខភាពរបស់កូន គឺជាចំណុចចម្បងដែលលោកតែងតែយកចិត្តទុកដាក់។ មួយទៀត ការផ្ដល់ភាពកក់ក្ដៅ ដើម្បីបង្កើតភាពស្និទ្ធស្នាលរវាងមេគ្រួសារនិងសមាជិកគ្រួសារ នៅតាមរមណីដ្ឋាននានាក៏ជារឿងដែលមិនគួរបំភ្លេចនោះដែរ។ ទាំងនេះជាអ្វីដែលឪពុករូបនេះ បានធ្វើដើម្បីតែកូន។ ចុះកូនវិញបានធ្វើអ្វីល្អៗដើម្បីឪពុកម្ដាយវិញ?
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទាំងកុមារី ម៉ម សុជាតា និងកុមារី វ៉ាន់ សុខនាសា ក្រៅពីសម្ដែងពីការដឹកគុណឪពុក ពួកគេក៏បានសន្យាយ៉ាងមុតមាំផងដែរថា នឹងមិនធ្វើឱ្យឪពុកម្ដាយពិបាកចិត្តទៀតឡើយ។ ផ្ទុយមកវិញ នឹងខិតខំរៀនឱ្យបានពូកែ ដើម្បីតបស្នងសងគុណឪពុកម្ដាយ ដែលបានលះបង់គ្រប់បែបយ៉ាងដើម្បកូន៕
.jpg)
