បុរសអានាម័យវ័យក្មេង, ដារា វិឆៃ ទទួលបានអាហារូបករណ៍សិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យពីលោក គួច ម៉េងលី
Admin
យុវជន ដារា វិឆៃ ទើបតែចូលបម្រើការងារ នៅក្នុងក្រុមហ៊ុន ម៉េងលី ជេ.គួច អេឌ្យូខេសិន ដែលជាក្រុមហ៊ុនអប់រំឯកជនដ៏មានប្រជាប្រិយភាពមួយនៅរាជធានីភ្នំពេញ ក្នុងតួនាទីជាអ្នកអនាម័យ។ ថ្វីដ្បិតតែមានកាយសម្បទាមិនសូវមាំមួន ដូចបុគ្គលិកដទៃ ប៉ុន្តែបុរសអានាម័យវ័យក្មេងរូបនេះ ជាមនុស្សឧស្សាហ៍ព្យាយាម និងស្រលាញ់ការសិក្សា រហូតទទួលបានការអាណិតស្រលាញ់ពីលោក ឧកញ៉ា វេជ្ជបណ្ឌិត គួច ម៉េងលី ផ្តល់ទាំងការងារនិងអាហារូបករណ៍សិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រនៅមហាវិទ្យាល័យ រយៈពេល៤ឆ្នាំ។ សម្រាប់ វិឆៃ អាហារូបករណ៍នេះ គឺជាមហាបុណ្យក្នុងមួយឆាកជីវិត។
តើខ្សែជីវិតយុវជនរូបនេះ មានអ្វីខុសប្លែកពីយុវជនទូទៅ?
ស្ថិតក្នុងវ័យ២០ឆ្នាំ ដារា វិឆៃ មានដើមកំណើតនៅសង្កាត់ចាក់អង្រែក្រោម រាជធានីភ្នំពេញ ក្នុងគ្រួសារមួយដែលមានជីវភាពក្រោមមធ្យម។
ក្នុងដៃកាន់អំបោសឱនងើបៗ អមដោយកាយវិការរស់រវើកទៅមុខ ថយក្រោយ និងទៅឆ្វេង មកស្ដាំ យុវជនរាងល្អិតរូបនេះ បានរៀបរាប់ពីដំណើរជីវិតរបស់ខ្លួនថា មុននឹងមកធ្វើការងារនៅក្រុមហ៊ុនអប់រំមួយនេះ ជីវិតខ្លួនឆ្លងកាត់នូវជូរចត់យ៉ាងច្រើន។ បុរសកូនអ្នកទីក្រុង តែគ្មានវាសនាល្អដូចឈ្មោះអ្នកក្រុងរូបនេះ បានរៀបរាប់ថា ខ្លួនចាប់កំណើតមិនទាន់បានមួយខួបត្រឹមត្រូវផង ឪពុកនិងម្ដាយបានចែកផ្លូវគ្នាទៅហើយ។ ឪពុកមានគ្រួសារថ្មីដោយបានបន្សល់ទុករូបខ្លួននិងបងប្រុសម្នាក់ទៀតឱ្យនៅជាមួយនឹងម្ដាយជាអ្នកមើលថែ។
ផុតពីឪពុកម្ដាយចែកផ្លូវគ្នាដើរមិនទាន់បានប៉ុន្មាន ទារកនេះ បានជួបរឿងអកុសលមួយទៀត នោះគឺការស្វិតចំហៀងខ្លួន។ ស្វិតមួយចំហៀងខ្លួន ក៏ដោយសារតែការចាក់ថ្នាំបង្កាខុសបច្ចេកទេសរបស់ពេទ្យ។ តាមពិតទៅពេលខ្លះ វិឆៃក៏មានការអន់ចិត្តនឹងខ្លួនឯងដែលកើតមកគ្មានឪពុកហៅនឹងគេ ហើយមួយរឿងទៀត ដែលធ្វើឱ្យវិឆៃរឹតតែតូចចិត្តបំផុតនោះគឺកាយសម្បទាអត់រឹងមាំដូចគេនេះឯង។
ធ្លាក់ខ្លួនជាកូនគ្មានឪពុក គឺជាការខ្វះភាពកក់ក្តៅដ៏ធំមួយនៅក្នុងគ្រួសារ ហើយទុក្ខមួយទៀត គឺប្រឈមនឹងការរស់នៅ ព្រមទាំងការរៀនសូត្រ។ ទុក្ខនេះរឹតតែធ្ងន់ធ្ងរ ប្រសិនបើធ្លាក់ទៅលើគ្រួសារណា ដែលមានជីវភាពខ្សត់ខ្សោយខ្លាំង។
ជាកូនពៅក្នុងចំណោមបងប្អូនពីរនាក់ យុវជនបាត់បង់ជម្រកត្រជាក់ត្រជុំក្នុងគ្រួសាររូបនេះ បានរម្លឹកពីភាពលំបាករបស់ម្ដាយក្នុងការផ្គង់ផ្ដងគ្រួសារ សម្រាប់ថ្លៃផ្ទះជួល និងការសិក្សារបស់ខ្លួនថា ចាប់តាំងពីគ្មានឪពុកមក បន្ទុកគ្រួសារគ្រប់បែបយ៉ាងបានធ្លាក់ទៅលើម្ដាយជាស្រ្ដីមេម៉ាយ។ ក្នុងនាមជាស្រ្ដីមេម៉ាយ បានជម្នះពុះពារាល់ឧបសគ្គ និងបានលះបង់គ្រប់បែបយ៉ាងដើម្បីចិញ្ចឹមនិងអប់រំកូន ដោយនៅពេលថ្ងៃធ្វើការជាកម្មការនីរោងចក្រ និងពេលយប់ធ្វើការជាអ្នកទទួលភ្ញៀវនៅក្នុងភោជនីយដ្ឋានដោយមិនគិតពីការនឿយហត់របស់ខ្លួន។
យុវជន ដារា វិឆៃ និយាយបន្តទាំងទឹកមុខក្រៀមក្រំថា «ពេលថ្ងៃម៉ាក់ធ្វើការរោងចក្រ ហើយឆ្លៀតធ្វើការនៅក្នុងភោជនីយដ្ឋាននៅពេលយប់បន្ថែមទៀត ដើម្បីឱ្យពួកខ្ញុំបានរៀនចប់នៅថ្នាក់វិទ្យាល័យ។ នៅពេលខ្ញុំឃើញម៉ាក់ធ្វើច្រើនដោយមិនគិតពីការនឿយហត់បែបនេះ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍អាណិតគាត់ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនអាចជួយអ្វីគាត់បានសោះ ក្រៅតែពីខំរៀនឱ្យពូកែ។ ទីបំផុតខ្ញុំបានក្លាយជាសិស្សពូកែប្រចាំសាលា។»
ថ្វីដ្បិតតែកំលុងពេលរៀនសូត្រ ដារា វិឆៃ ត្រូវរងការរិះគន់ពីសំណាក់អ្នកដទៃយ៉ាងណាក៏ដោយ តែអ្វីទាំងនេះពុំបានធ្វើឱ្យ វិឆៃ បាក់ទឹកចិត្តក្នុងការសិក្សាឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ មានតែជំរុញឱ្យ វិឆៃ ខិតខំរៀនរហូតទទួលបានអាហារូបករណ៍ តាមរយៈការប្រឡងសំណេរក្រោមប្រធាន «ខ្ញុំជាមនុស្សល្អ ល្អចំពោះអ្នកដទៃ» ទៀតផង។ ដោយសារតែភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម និងរៀនពូកែផង ទោះបីជាស្វិតមួយចំហៀងខ្លួន ក៏វិឆៃទទួលបានការរាប់អានច្រើនពីសំណាក់មិត្តភក្តិរួមសាលា។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍នោះ គឺការព្យាយាមរៀនសូត្រទាំងខ្លួនគ្មានសម្ភារៈសិក្សាគ្រាប់គ្រាន់ ខណៈកូនអ្នកមានភាគច្រើនចង់បានអ្វីតាមតែចិត្ត។
ចំពោះជីវភាពក្នុងការសិក្សា យុវជនរូបនេះនិយាយទៀតថា «ទោះខ្ញុំមានលុយក៏មិនហ៊ានចំណាយដែរ ហើយណាមួយពីផ្ទះទៅសាលាក៏ឆ្ងាយទៀត។ ខ្ញុំគ្មានមធ្យមបាយធ្វើដំណើរអ្វីក្រៅពីដើរឡើយ គឺដើរពីចាក់អង្រែក្រោមទៅសាលារៀននៅផ្សារដើថ្កូវ ខណៈដែលកាយសម្បទាខ្ញុំទន់ជ្រាយផងនោះ។ ដូច្នេះខ្ញុំមានតែជំរុញលើកទឹកចិត្ត និងការប្រើខួរក្បាលតែប៉ុណ្ណោះទេ ដែលអាចជួយជីវិតបាន។»
បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ថ្នាក់វិទ្យាល័យ ដោយសារតែកាយសម្បទាមិនគ្រប់គ្រាន់នេះហើយ គឺជាបញ្ហាចម្បងមួយដែលនាំឱ្យវិឆៃរកការងារធ្វើមិនបាន។ ក្រោយចប់បាក់ឌុប វិឆៃខំប្រឹងស្វះស្វែងរកការងារនៅតាមបណ្ដាក្រុមហ៊ុនជាច្រើនដែរ តែក្រុមហ៊ុនទាំងនោះពុំបានទទួលយកមកធ្វើការឡើយ។ ម្យ៉ាងដោយសារតែកម្រិតសិក្សាត្រឹមថ្នាក់មធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ គឺពិតជាពិបាកនឹងរកការធ្វើណាស់ទៅហើយ ចុះទម្រាំគ្មានកាយសម្បទារឹកមាំទៀត គឺរឹតតែពិបាកសម្រាប់វិឆៃ។
ទីបំផុតទៅ វិឆៃ បានចូលបម្រើការនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនម៉េងលី ជេ. គួច អេឌ្យូខេសិន ក្នុងតួទាទីជាអ្នកសម្អាត។ ពិតមែនតែ វិឆៃ ធ្វើការនៅទីនេះជាអ្នកស្អាត តែអ្វីដែលគួរឱ្យរីករាយនោះ គឺវិឆៃទទួលបានអាហារូបករណ៍ពីលោកឧកញ៉ា វេជ្ជបណ្ឌិត គួច ម៉េងលី ដែលជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន ដើម្បីសិក្សាថ្នាក់បរិបញ្ញាបត្រនៅមហាវិទ្យាល័យផងដែរ។
ទាក់ទងនឹងអាហារូករណ៍នេះ វិឆៃ បានលើកឡើងដោយភាពរីករាយថា «ការផ្ដល់អាហារូបករណ៍នេះ ពិតជាមិនគួរឱ្យជឿ ដែលនៅសុខៗម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនបានផ្ដល់អាហារូបរកណ៍ ដើម្បីសិក្សានៅថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា។ ទោះបីជាការងារនៅទីនេះជាអ្នកសម្អាត ហើយទទួលការរិះពីអ្នកដទៃក៏ដោយ តែវាគឺជាឱកាសដ៏កម្រមួយសម្រាប់ខ្ញុំ ព្រោះលោកឧកញ៉ាបានផ្ដល់ឱកាសឱ្យខ្ញុំបានកសាងជីវិតថ្មី ដូចជាផ្ដល់ពន្លឺអនាគតដ៏ល្អឱ្យខ្ញុំជាមួយនឹងអាហារូបករណ៍របស់គាត់។ បើចំណេះដឹងអត់ខ្លាំង មានដៃជើងអ៊ីចឹង ហើយអត់ទទួលយកឱកាសនេះ បើគិតពីអនាគត គឺអត់ទៅមុខទេ។ ប្រសិនខ្ញុំមិនបានរៀន ដូចជាខ្ញុំបានបោះបង់ឱកាសមួយអ៊ីចឹងដែរ។»
បន្ថែមលើនេះ វិឆៃ លើកឡើងថា ចាប់តាំងពីចូលបម្រើការនៅក្រុមហ៊ុមអប់រំដែលក្នុងមួយឆ្នាំបានបណ្ដុះបណ្ដាលធនធានមនុស្សកម្ពុជាបានជាច្រើនម៉ឺននាក់នេះ វិឆៃមានផ្លាស់ប្ដូរច្រើនទាក់ទងទៅនឹងការងារ ទាក់ទងទៅនឹងសង្គម ហើយរឹតតែស្គាល់ពីខ្លួនឯងច្បាស់ជាងមុខ។ ក្នុងដំណាក់កាល វិឆៃបានកសាងជីវិតថ្មី ដោយធ្វើការបណ្ដើរ និងរៀនបណ្ដើរនៅថ្ងៃសៅរ៍-អាទិត្យ៕
.jpg)
