អ្នកជំនាញវិស័យអប់រំដដែលបញ្ជាក់ថា ការចែករំលែកនេះ មិនត្រឹមតែចែករំលែកទ្រព្យសម្បត្តិ ឬលុយកាក់នោះទេ ប៉ុន្តែការចែករំលែកចំណេះដឹង ជំនាញ បទពិសោធ គំនិត និងទស្សនវិស័យផ្សេងៗ ក៏ជាការបរិច្ចាគមួយយ៉ាងសំខាន់ដែលយើងគួរធ្វើ ដើម្បីរួមចំណែកជួយដល់សង្គមបានដែរ។
វាគ្មិនឆ្នើមរូបនេះបន្តថា បច្ចុប្បន្នខ្មែរយើងមួយចំនួន គឺមានវប្បធម៌ចែករំលែក ខ្លះក៏សកម្មខាងជួយអ្នកខ្វះខាតដោយចំណាយថវិកាផ្ទាល់ខ្លួន ដល់ចាស់ជរា ក្មេងកំព្រា អ្នកសុំទាន ជនពិការ និងជនងាយរងគ្រោះជាដើម។ ព្រោះពួកគាត់ភាគច្រើនយល់ពីអារម្មណ៍អ្នកក្រ ខ្លះធ្លាប់ឆ្លងកាត់ភាពក្រលំបាក ធ្លាប់ដើរសុំទានគេ គឺស្គាល់គ្រប់រសជាតិ។ ដូច្នេះ គាត់យល់ច្បាស់ពីភាពលំបាក ប៉ុន្តែអ្នកមានខ្លះ គាត់មិនយល់ពីអារម្មណ៍អ្នកក្រ គាត់មិនធ្លាប់ធ្លងកាត់ក្រ ដែលជាហេតុនាំឱ្យគាត់ស្អប់អ្នកក្រ រើសអើងអ្នកក្រ និងមើលងាយអ្នកក្រ។
ចំពោះលោកឧកញ៉ា វេជ្ជបណ្ឌិត គួច ម៉េងលី បានសង្កត់ធ្ងន់ថា ការផ្ដល់ជាគំនិត ការចែករំលែក ការចេះជួយគ្នាទៅវិញទៅមកនេះ គឺជារឿងដ៏សប្បុរសបំផុតដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាគួរតែធ្វើវានៅក្នុងសង្គមយើងបច្ចុប្បន្ន។ អ្នកជំនាញដដែលបន្ថែមថា កូនខ្មែរយើងគួរប្ដូរផ្នត់គំនិតប្រើពាក្យ ចាំនេះចាំនោះ ចោលទាំងអស់គ្នា ហើយចូលរួមចែករំលែកនូវអ្វីដែលខ្លួនមានទៅដល់សង្គម ដើម្បីជាតិរបស់យើងទាំងអស់គ្នា៕